پــــــی‌نوشتــــــ: این روزها جایش خیلی خالیست، دلم خیلی برایش تنگ شده...

ای كسانی كه یك برادر بزرگتر عاقل در خانه دارید
قدرش را بدانید
كه این برای شما بهتر است، اگر بدانید.

"گهگاه واقعه‌ای می‌لرزاندت، تکانت می‌دهد و هر وقت که می‌لرزی هوشیار می‌شوی و از جهالت بیرون می‌آیی، و این‌بار هم لرزشی است و تکانی.
از آن اول که آدم‌ها خودشان را شناختند، محتاج دوست بودند. نمی‌دانم این یک رفتار فطری است یا نقیض هم بر آن عارض است؛ ولی شاید این طور باشد که آدم محتاج است که دوست بدارد و دوست بدارندش، و شاید هم خوانده باشی که این دوستی می‌تواند زمینه‌ی بسیاری از کارها شود. دوست ممکن است خیلی‌ها را به منجلاب گناه و هلاک بکشد و ممکن است خیلی را هم به سکوی سعادت برساند. پس دوستی یک زمینه است و شاید بهترین راه نفوذ به وجود آدمی باشد. اگر می‌خواهی در کسی تاثیر بگذاری باید در احساسات او وارد شوی. اول کار به سراغ ریزه‌کاری‌های عقلانی و فلسفی نرو! سعی نکن با دلایل منطقی در روح کسی وارد شوی. ابتدای کار، مساعد کردن وجود مخاطب است، و این راه انقلاب قلب اوست"...
..."قصه قصه‌ی حب است. وقتی تمام زندگی انسان، تمام افکار یک انسان بعد از خدا یک دوست باشد و آن هم دوستی همسنگ تو، قصه قصه‌ی فرهاد نیست، افسانه‌ی مجنون نیست. قصه‌ی لرزیدن قلبی و چکیدن اشکی است. قصه، قصه‌ی غریبی است با یک آشنا، میان این همه غریبه،ها.
این دوستی مثل دوستی خیلی‌های دیگر نیست که با هر بادی بر باد رود؛ دوستی ریایی و تظاهر هم نیست؛ دوستی برای دنیا هم نیست، دوستی برای خداست.
وقتی تمام برخوردها و آمد و رفت‌ها برایت دوستی نسازند و همه را غریبه پنداری و آنگاه آن قدر محجوب و افتاده باشی و تشنه‌ی یک دوست که او را بیابی و برایش همه‌ی دردهایت را بگویی. بالاخره خدا این یکی را آن‌طور که خودش می‌خواهد برایت مهیا می‌کند"...
..."این بریده کلام که حاصل تکان‌های بی‌جای دست توست، وقتی باورت می شود که دردمند باشی. باید لحظه‌ای از غم جدا نباشی. آخر بی‌غم‌ها آرام نیستند. زندگی بی‌غم، زندگی مردگان است و چه خوب گفته است که: ارزش هر شخصی به اندازه‌ی درد و رنجی است که او در طی این چند روز دنیا می کشد.

25/1/65"
(كتاب حرمان هور،دست‌نوشته‌های شهید احمدرضا احدی،صفحه‌ی 126)

علی؛
فقط همین!

پــــــی‌نوشتــــــ:
1- شهید احمدرضا احدی سال 1345 در اهواز به دنیا میاد و سال 64 در كنكور سراسری دانشگاه‌ها با استفاده از سهمیه‌ی رزمندگان رتبه‌ی نخست رو در كل كشور و در همه‌ی رشته‌های انتخابی به دست میاره و بعد در رشته‌ی پزشكی دانشگاه شهید بهشتی ادامه تحصیل میده. البته از سال دوم دبیرستان در جنگ حضور داشته. دوازده اسفند 65 هم در عملیات كربلای 5 به شهادت میرسه.
دست‌نوشته‌هایی از او به جا مونده، كه علیرضا كمری اونارو جمع‌آوری و تحت عنوان كتاب "حرمان هور" به چاپ رسونده.
دست‌نوشته‌ی بالا را شهید، با عنوان "دوست" همراه با تصویری كه از یك گل‌سرخ نقاشی كرده، نوشته است.
2- 28 شهریور برای من روزی فراموش نشدنی‌ست، روزی كه بالاخره خدا آن طور كه خودش می‌خواست برایم مهیا كرد...
3- حقیقتا نمی‌تونم توضیح بیشتری بدم، تجربه باید كرد تا فهمید...

به نظرتان امیرعلی‌ها چقدر می‌توانند جای چمران‌ها را بگیرند. امیرعلی كه حالا برج دوقلویی به نام خودش دارد در آینده چقدر درد جامعه و بی‌عدالتی را می‌فهمد؟، فاصله‌ی طبقاتی و فقر را چقدر...؟
واضح است كه اصلا كاری به وجه‌ی شخصیِ شخصِ امیرعلی جان! ندارم،
صحبتم این است كه مطمئنا آینده‌ی این انقلاب را همین ساسان‌های شیطونِ! روستایی پیش خواهند برد نه امیرعلی‌ها.
"مبارزه با رفاه‌طلبی سازگار نیست"..."تنها آن‌هایی تا آخر خط با ما هستند كه درد فقر و محرومیت و استضعاف را چشیده باشند..."
این‌ها را امام می‌گفت.